Το σπουδαιότερο πρόσωπο της ιστορίας μας είναι η εικοσιπεντάχρονη Άννα Ακίμοβνα και με κέντρο τη ζωή της, ο σπουδαίος Αντόν Τσέχωφ αναπτύσσει την ιστορία του με τον τίτλο "Μία γυναίκα". Ένα εργοστάσιο επεξεργασίας σιδήρου, το διαμάντι της κληρονομιάς της Άννας Ακίμοβνα, είναι το κέντρο μιας πολυάριθμης, στην κυριολεξία, κοινωνίας που σχηματίζεται και κινείται γύρω του. Χιλιάδες άνθρωποι, εργάτες, διευθυντές, λογιστές, αρχιμηχανικοί, μηχανικοί και υπεύθυνοι παραγωγής, διοικητικοί υπάλληλοι, δικηγόροι, δεσπότες και παπάδες, δάσκαλοι και μαθητές, άνθρωποι πένητες και αναξιοπαθούντες έχουν ως σημείο αναφοράς της ύπαρξής τους την νεαρή Άννα Ακίμοβνα, ζώντας και συμπεριφερόμενοι ως υπήκοοί της. Η πραγματικότητα αυτή περιγράφεται με αριστοτεχνικό τρόπο από τον σπουδαιότερο εκπρόσωπο του κριτικού ρεαλισμού, τον Αντόν Τσέχωφ, και μέσα από την περιγραφή αυτή μπορούμε να διακρίνουμε την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων και τις μεταξύ τους σχέσεις που ορίζουν την ύπαρξή τους.