Άλλη μια σχολική μέρα είχε φτάσει στο τέλος της. Η εβδομηκοστή όγδοη από τις εκατόν εβδομήντα εννιά που διέθετε το συγκεκριμένο σχολικό έτος, με την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου να πέφτει Σάββατο, ενώ απέμεναν περίπου οχτακόσιες μέχρι να ολοκληρωθεί η σχολική του θητεία. Όχι ότι ήταν κακός μαθητής ή ότι δεν έπαιρνε τα γράμματα. Απλώς και μόνο βαριόταν. Βαριόταν αφόρητα! Ένιωθε ότι το σχολείο τού στερούσε την ελευθερία του. Σύντομα όμως αναγκάζεται να βγει από την απάθειά του, να επιστρατεύσει όλη τη φαντασία και την ενεργητικότητά του και, μέσα από διάφορες περιπέτειες και αντίξοες συνθήκες, να προσπαθήσει να βοηθησει, χωρίς να γίνει αντιληπτός, το μοναδικό άνθρωπο για τον οποίο νοιάζεται στο σχολείο.