"Πηγούλα μου" Ωσάν το νερό το κρυστάλλινο, το καθαρό, το παγωμένο, Ολύμπιας πηγής, δακρύων βουνού μαζεμένο, τον διψασμένο ξεδιψά και τον κουρασμένο. Έτσι και η σκέψη η εμπνεύστρια, η άξια, η στοχασμένη, θεάς μούσας, κάματου νου σμιλεμένη, την ψυχή την πονεμένη ξεπονά. και τη λυπημένη. Η Μέθεξη ΙΙΙ (Πηγούλα μου) στο ίδιο ύφος και στυλ με τα δύο προηγούμενα βιβλία, έρχεται να ολοκληρώσει αυτήν την τριλογία, με θέματα κοινωνικά, υπαρξιακά και βιωματικά. Η ολοκληρωμένη εικόνα ελπίζω να αναδείχτηκε, το παζλ των συναισθήματων, να έδεσε γερά, η σημασία της ψυχικής επαφής, της Μέθεξης, εύχομαι να μεταλαμπαδεύτηκε, σαν Κορφούλα νωρίτερα απάτητη, σαν Πηγούλα νωρίτερα στερεμένη, μα πια κατακτημένη, με νερά αναβλύζοντα και δροσερά!