Πρόκειται για μια σειρά ποιημάτων αυτοβιογραφικών, καυστικών, που αφορούν την επικαιρότητα, την καθημερινότητα, την κοινωνία, τις ανθρώπινες σχέσεις και διάφορα θέματα που απασχολούν τον καθένα και την καθεμία θίγονται, αναλύονται και σατιρίζονται από τον Βαγγέλη Ευαγγελίου, με τον δικό του ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο. «Στο μετά το ωμέγα βρίσκεται ο κλοσάρ, ο συλλέκτης σκουπιδιών, ο αδικημένος άνθρωπος, ο έρωτας, η θάλασσα με τους ναύτες στα αμπάρια, ο σημαδεμένος. Βρίσκονται αυτοί που δεν μπόρεσε ποτέ η κοινωνία να τους βολέψει. Τα ζώα. Το σθένος και πώς ανακτάται όταν χάνεται. Η καρτερικότητα. Η υπομονή. Ο αγώνας. Η οικογένεια. Τα δωμάτια», αναφέρει ο Γιάννης Ζουγανέλης στο εισαγωγικό του σημείωμα. «Ο Ευαγγελίου έρχεται με τη φόρα μιας γενιάς απενοχοποιημένης από τη σοβαροφάνεια, σε μια διαδραστική θα έλεγε κανείς συνομιλία με τον αναγνώστη. Και ανοίγει διάλογο. Ακόμα και οι διακειμενικές του αναφορές αυτόν τον διάλογο εξυπηρετούν. Γιατί ο διάλογος είναι αυτός που ανοίγει το Εγώ στον Άλλον», σχολιάζει επίσης ο αείμνηστος Τσιμάρας Τζανάτος.