Δύο μνήμες θυμούνται, δύο φωνές διηγούνται δύο ζωές. Παράλληλες ζωές στην πρώτη νιότη: Αυτός στην Ελλάδα, αντιστασιακός κατά την χούντα των συνταγματαρχών, εκείνη στην Γαλλία, μια έφηβη που πολιτικοποιείται τον Μάιο του 68. Η δική του μνήμη και φωνή σταματά λίγο πριν την συνάντησή τους το 1972 στο Παρίσι. Πολλά χρόνια μετά, η δική της μνήμη παίρνει την σκυτάλη και διηγείται τα 50 χρόνια κοινού τους βίου στην Ελλάδα: η Μεταπολίτευση, η στράτευση στην τροτσκιστική άκρα αριστερά, ο φεμινισμός, η καθημερινότητα που όλα τα σκεπάζει, η σταδιακή απομάκρυνση από τις πολιτικές βεβαιότητες της νιότης. Βίος κοινός; Ναι. Σε πείσμα της «σφήνας» που θα μπει ανάμεσά τους: Η Επαναστατική (τρομοκρατική) Οργάνωση 17Νοέμβρη θα απειλήσει να τον καταστρέψει. Αυτό όμως δεν συνέβη. Ο κοινός βίος θα τερματιστεί στις 11 Απριλίου του 2021 όπου η φωνή και η μνήμη του Θεολόγου Ψαραδέλλη θα σιγήσουν οριστικά. Νάντια Δαμιάνοβιτς-Ψαραδέλλη