Οι "Μεγάλες Προσδοκίες", γραμμένες στα 1860-61, ξεχωρίζουν από τα προηγούμενα μυθιστορήματα του Ντίκενς για το πολύπλευρο, το περισσότερο οικείο κι ανθρώπινο των διαφόρων προσώπων τους. Εδώ, μονάχα ο Κομπέισον κι ο Όρλικ είναι βαθύτερα κακοί, μόνο ο Τζο κι η Μπίντυ, ίσως ακόμα κι ο Ερβέρτος κι η Κλάρα, είναι ουσιαστικά καλοί. [...] Το βιβλίο αυτό έχει αναμφισβήτητη δραματική δύναμη (οκτώ φορές διασκευάστηκε για το θέατρο και τον κινηματογράφο απ' τα 1871 ως τα 1950) κι η τέχνη τους, καθώς και το μήνυμα που αναπτύσσεται σε αυτές τις συγκινητικές σελίδες, έχουν μια βαθύτερη ανθρώπινη ουσία.