Η σύγχρονη ιστορίας μιας ντίβας του λυρικού θεάτρου εντός των τοιχών του σπιτιού της. Η εξιστόρηση μιας γυναίκας που στα εξήντα τέσσερα χρόνια της συστήνεται στην εγκατάλειψη, τη μοναξιά και τον καρκίνο. Που παίζει με το θάνατο όπως με τα φουστάνια της. Που φλερτάρει με τη ζωή, όπως με τις ερμηνείες της. Που ορίζεται από τις αγάπες της, όπως μέσα από τους ρόλους της. Από τον πόνο της έλλειψης και τη σκληράδα της αυτοκριτικής μπερδεύεται. Μεταξύ της πραγματικότητας και ενός κόσμου ιδεατού. Ώσπου αντιλαμβάνεται, ότι ο άνθρωπος έχει ελεύθερη βούληση και ο Θεός παύει πια να φταίει. Εκεί που λυγά, ορθώνεται κι εκεί που καμαρώνει, συντρίβεται. Μια γυναικεία αφήγηση με πρόσωπα αόρατα σε έναν κόσμο ορατό. Πλασματικός ή υπαρκτός τι σημασία έχει, αφού η ίδια αυτόν επιλέγει για να ρίξει αυλαία;