...Ο καπετάνιος μας. Ήταν στις καλές του είχε μόλις βάλει καινούργια μασέλα και χαιρότανε αλλιώς, θα μας άρχιζε στα καντήλια. Είχα μέρες που ήρθα στο πλοίο αλλά δεν καταλάβαινα. Ο μαλάκας, ήταν ο κλασικός ρουφιάνος του πλοίου που όπως οι ναυτικοί λένε, χωρίς καπετάνιο πάει, χωρίς ρουφιάνο δεν πάει πουθενά. Αυτός ήταν ο μαλάκας αλλά ο δικός μας, ήταν ο αρχηγός τους. Ήταν ικανός να ξύνεις τη μύτη σου και να το πει. Φαινόταν απ΄τα μούτρα του όπως οι νεκροθάφτες. Δεν μπορώ να καταλάβω, φωτοτυπία τους βγάζουν; Οι καπετάνιοι ονομάζονται πάντα καπετάνιοι και σαν τους ρουφιάνους δεν έχουν ποτέ όνομα. Σε αντίθεση με τους μηχανικούς που είναι πάντα τρίτοι και τους φωνάζουν πάντα πρώτους, έχουν. Τον δικό μας τον έλεγαν Κοσμά.