Σταματάμε δίπλα από την πηγή Άδρυκος. Ενώνω σφιχτά τα δάχτυλα και τις παλάμες μου. Σκύβω και γεμίζω τις χούφτες μου νερό. Δεν το πίνω, μόνο το κοιτώ. Όσο και αν προσπαθώ να το κρατήσω, ξεγλιστρά ανάμεσα στα δάχτυλα, όπως ο καιρός ανάμεσα στα όνειρα. Τριάντα χρόνια ταξίδι για λίγο νερό του Άδρυκου. Ξεμακραίνουμε από την πηγή, και ο χρόνος πάλι αρχίζει να στάζει.