Το ακατάληπτο και απερινόητο. Όπως η ζείδωρος αύρα ή ένα πεφταστέρι, έτσι και το πέρασμα μιας άσημης δασκάλας απ’ τη ζωή ενός ανδρικού σύμπαντος αφήνει όσους την συναναστράφηκαν έκθαμβους όσο και ανίκανους να κατανοήσουν την απώλειά της. Δεν έχουμε μαρτυρία για την επίδραση που είχαν τα γεγονότα αυτά πάνω της, εκτός από τις νύξεις που κάνει η ίδια στα σημειωματάριά της, µε τα οποία δεν ξέρει ακόμη και σήμερα τι να κάνει ο Αντωνάκης, ως άτυπος κληρονόμος της, πνευματικός τουλάχιστον. Η αλήθεια είναι, όπως τουλάχιστον τη μετέφερε ο Αντωνάκης σε µένα και όσους ήθελαν να τον ακούσουν, πως όλα αυτά που ακολούθησαν μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα φανερώνουν ότι η ακατανόητη μεταστροφή της για τους μέχρι τότε γνωστούς της ακουμπούσε, αν δεν οφειλόταν αποκλειστικά, στα όσα είχε ζήσει στο Μόναχο εκείνους τους πρώτους μήνες του 1919, που είχαν αφήσει το σημάδι τους στον μετέπειτα βίο της. -«Ο Δημήτρης Νόλλας έχει το θεϊκό χάρισμα, σε κάθε καινούργιο βιβλίο του, να μας παρασέρνει στα άδυτα της φαντασίας, την έξαψης, της έκπληξης, να μας προμηθεύει με "τροφή" για μεγάλο χρονικό διάστημα». ―Χρίστος Παπαγεωργίου, diastixo.gr