"Η κάθε μαχαιριά στην πραγματικότητα δινόταν στην ίδια την ζωή της, που τόσο άδικα τής φέρθηκε. Σε ένα κορίτσι, που μέσα από τη φυλακή, διάβασε και κατάφερε να περάσει όλα τα μαθήματα και βρίσκεται σήμερα στο τελευταίο έτος τού Παιδαγωγικού, λίγο πριν το πτυχίο. Αυτή, που με την υπέρμετρη θέληση της, κατάφερε να απεξαρτηθεί πλήρως από τα ναρκωτικά, γιατί αγαπάει τη ζωή. Πρέπει να της δώσουμε την ευκαιρία, πρέπει να ζήσει! Αυτή είναι η δικαιοσύνη! Καταδικάζοντας, λοιπόν, την Μαρία, στην ουσία καταδικάζουμε την δικαιοσύνη. Καταδικάζουμε την ίδια την ζωή! Κύριε πρόεδρε, κύριοι δικαστές, κύριοι ένορκοι... σας εκλιπαρώ, σας ικετεύω... ΜΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΖΩΗ!"