Λίγο πριν από το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ένας νεαρός άντρας, ούτε καν τριάντα χρονών, που δεν λεγόταν ακόμα Χο Τσι Μινχ, έζησε μερικά χρόνια στο Παρίσι. Σύχναζε σε κύκλους αγωνιστών, εργατών, ποιητών, αναρχικών. Από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του σε γαλλικό έδαφος, αυτός που ο Κατέμπ Γιασίν ονόμασε "ο άνθρωπος με τα σανδάλια από καουτσούκ" τελούσε υπό παρακολούθηση και ήταν σταθερά αντικείμενο αστυνομικών αναφορών. Βασισμένος σε αρχεία, μαρτυρίες και βιογραφίες, ο Ζοζέφ Αντράς προσεγγίζει τον εξόριστο με το μειλίχιο πρόσωπο, τον ζηλωτή που τραύλιζε όταν έπαιρνε δημοσίως τον λόγο· παρατηρεί τη γέννηση και την οικοδόμηση μιας σκέψης. Αυτή η συνάντηση από απόσταση ενός αιώνα γίνεται επίσης αφορμή για μια περιδιάβαση στις συνοικίες όπου έμεινε ο μελλοντικός Χο Τσι Μινχ. Η περιπλάνηση του συγγραφέα διασταυρώνεται στην πορεία με άλλες ιστορίες, άλλες αδικίες, άλλους θυμούς - τα πεζοδρόμια των επιθέσεων του Νοεμβρίου του 2015, σκηνές αστέγων, τις διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων... Το κείμενο γίνεται έτσι ένας στοχασμός για όσα συνθέτουν το μεγαλείο των καταφρονεμένων, των ελεύθερων, των φτωχών, των εξεγερμένων, εκείνων που το όνομά τους δεν θα το αποθανατίσει ποτέ καμιά πλάκα και κανένα άγαλμα, εκείνων όμως που, αν έλειπαν, η ιστορία δεν θα είχε τίποτα να γράψει.