Ολοι μας έχουμε συγγενείς,θείους,ξαδέλφια κ.λ.π. σωστά; και κάπου όλοι μας μοιάζουν, σωστά; Ο θείος Μαρσέλ Ντάλτον όμως δε μοιάζει καθόλου στους τέσσερις ξαδέλφους του γιατί είναι ο μόνος τίμιος και εργατικός Ντάλτον που η μοίρα τον ξαπέστειλε στην Ελβετία για να μήν μαυρίζει το καλό όνομα της οικογένειας Ντάλτον.Ο Μαρσέλ θέλει να ανοίξει στην Αγρια Δύση μια τράπεζα και να βάλει τα ξαδέλφια του να δουλέψουν σ΄αυτήν και να ξαναγυρίσουν στον ίσιο δρόμο.Και ενώ το παράξενο σχέδιο θεραπείας των κακοποιών και άλλων αντικοινωνικών τάσεων, μέσω εργασιοθεραπείας ξεκινά, το ασυνείδητο των Ντάλτον εξεγείρεται και – όπως λέει και ο Τζόε :”Μονάχα στην εργασία βρίσκει κανείς την ικανοποίηση και την ολοκλήρωση”– επιστρέφει στα παλιά και μαζί με αυτά επιστρέφει η παλιά καλή φυλακή. Οσο για τον θείο Μαρσέλ θα ασχοληθεί μάλλον με τη σοκολάτα…