Σατιρικές σκηνές από τον άδη και για τον άδη κυρίως είναι οι 30 νεκρικοί διάλογοι του Λουκιανού. Ο άδης, ο κάτω κόσμος, τα ηλύσια πεδία, ο τάρταρος και η κόλαση. Πόσο τροφοδότησαν την τέχνη, τη λογοτεχνία ειδικά! Τρεις μορφές κατέχουν σημαντική θέση στο πάνθεο των μορφών, που μας έδωσαν σκηνές από τον άδη. Όμηρης, Δάντης, Λουκιανός. Πιστός του δωδεκάθεου ο ένας, "θεολογίζων" Χριστιανός ποιητής ο άλλος, άπιστος στους θεούς του Ολύμπου ο τρίτος. Ποιες άραγε δυνάμεις τούς κίνησαν να ξετυλίξουν τις εμπνεύσεις ή ένα μέρος από αυτές στο σκοτεινό τόπο το γεμάτο πόνο; [...] Ποιες ακατανίκητες παρορμήσεις έκαναν το Λουκιανό να ζητεί από τους νεκρούς του άδη να εξαντλιούνται σε μιαι αφήγηση των ιδεών και αντιλήψεών τους, μία αφήγηση, που την παρακολουθεί πάντα ο μώμος; Ας δούμε από κοντά. [...] Μα δε σατιρίζει ο Λουκιανός μόνο τις δεισιδαιμονίες για τον άδη. Πολλές αντιλήψεις των συγχρόνων του σατιρίζονται στους νεκρικούς μάλιστα διαλόγους. Ως τόσο τοποθέτησε τους διαλόγους αυτούς στον άδη, γιατί το πιο σατιρικό του βέλος ήθελε να το αφήσει ενάντια στις δεισιδαιμονίες για τον κάτω κόσμο μιας μεγάλης μερίδας της σύγχρονής του κοινωνίας. (Από την εισαγωγή της έκδοσης)