Με την ιδιότυπη και ειλικρινή καλλιτεχνική του γλώσσα, ο σκηνοθέτης και ποιητής Λευτέρης Ξανθόπουλος επιδιώκει να μιλήσει, μέσα από το σύνολο των ντοκιμαντέρ του, για όσα ξεπερνούν την επιτεταγμένη αισθητική και πληροφοριακή μορφολογία του είδους: ιδιαίτερα, με το έργο που σκηνοθέτησε στη δεκαετία του 1980, ο δημιουργός επιδιώκει να σχολιάσει και να αναστοχαστεί για την απουσία, τον ξεριζωμό και τη μετακίνηση και να αφουγκραστεί τα όρια και τις αντιστάσεις του χώρου και των ιστορικών υποκειμένων που ζουν σε αυτόν. Το βιβλίο περιλαμβάνει τέσσερα δοκίμια, στα οποία παρουσιάζεται το επίμονο ποιητικό βλέμμα ενός δημιουργού που με το πείσμα τού πλέον καταρτισμένου ερευνητή εξερευνά μια Αθήνα και έναν κόσμο που αλλάζει. Από τα Τουρκοβούνια τάσσεται υπέρ της σιωπηλής μειοψηφίας που κατοικεί στο όριο, ξορκίζει την επαγγελματική δυσφορία σε ένα καθημερινό δρομολόγιο στην Εθνική Οδό, ανασυνθέτει τη γνήσια λαϊκή ζωή στον Κολωνό που αργοπεθαίνει και, ακροβατώντας ανάμεσα στη μυθοπλασία και στην τεκμηρίωση, αποχαιρετά με ευαισθησία τους συντρόφους που αγωνίστηκαν για ένα εκτυφλωτικό όραμα στο χωριό Beloiannisz.