Το πορτρέτο μιας από τις κορυφαίες αγωνίστριες της Κατοχής. Στην Κατοχή, πολλές Ελληνίδες αναμίχθηκαν στην Εθνική Αντίσταση, μερικές μάλιστα έδωσαν τον τόνο στον Αγώνα και άλλες θυσίασαν ακόμη και τη ζωή τους. Η Λέλα Καραγιάννη στην Αθήνα, μητέρα επτά παιδιών, κατεχόμενη από φλογερό πατριωτισμό άρχισε τη δράση της πολύ πρώιμα, από τον Μάιο του 1941. Στην αρχή, επικουρούμενη από τα μεγαλύτερα τέκνα της, περιέθαλψε Έλληνες φαντάρους που επέστρεφαν από το μέτωπο και εν συνεχεία ιδιαιτέρως Βρετανούς, οι οποίοι είχαν διαφύγει την αιχμαλωσία. Οργάνωσε μία εντυπωσιακή απόδραση Βρετανών από στρατόπεδο και πιθανώς την πρώτη διαφυγή τους στην Αίγυπτο με ένα καϊκάκι. Σιγά σιγά ανέπτυξε ένα δικό της δίκτυο αντιστάσεως και από το 1943 ενεπλάκη στον επικίνδυνο τομέα της κατασκοπίας, χρησιμοποιώντας μεγάλο αριθμό συνεργατών, ανδρών και γυναικών. Από το 1944 η δράση της κορυφώθηκε και μετά από μία σειρά ατυχιών συνελήφθη από τους Γερμανούς, τον Ιούλιο. Υπέστη πρωτοφανή βασανιστήρια, τα οποία αντιμετώπισε με περιφρόνηση χωρίς να μιλήσει. Στις 8 Σεπτεμβρίου του '44 εκτελέσθηκε μαζί με εξήντα γενναίους άνδρες και γυναίκες στο Δαφνί, εμψυχώνοντας μέχρι την τελευταία στιγμή τους μελλοθανάτους. "Ξαναγυρίζω στην οικεία για μένα περίοδο, διότι σ' αυτήν ανδρώθηκα και την έζησα από κοντά», λέει ο Αλέξανδρος Λ. Ζαούσης. «Θέλω να τιμήσω τους ανθρώπους που έπεσαν για την Πατρίδα και παρέμειναν άγνωστοι ή λιγότερο γνωστοί από τα μεγάλα ονόματα".