Ο Λάζαρος είναι ένα τριπλό βιβλίο. Όπως στη θερμοδυναμική, στο τριπλό σημείο του νερού για παράδειγμα, συνυπάρχουν σε ισορροπία οι τρεις του φάσεις - του υγρού νερού, του κοινού πάγου, και των υδρατμών. Και ο Λάζαρος είναι φυσικά ένας Νεκρός, που έζησε και πρόκειται να ξαναζήσει. Και είναι ακόμα -αυτός που το όνομά του σημαίνει αβοήθητος- ο Αγαπητός, αφού έχει το αλλόκοτο προνόμιο να βγει από το ταφικό κοίλωμα ξανά στο φως της γης. (Και οι αδελφές του - μπορεί η μια από ζήλο να μεγαλοπιάνονταν και η άλλη αφηρημένη να μεριμνούσε. Και να υπήρχαν και αυτοί που από μακριά με κάτι τέτοια διασκεδάζουν. Και το φως κοινό - σαν δώρο μολυσματικό. Που μια φορά και ανεπίστροφα και για καθέναν θα παρέλθει: ώστε το παρελθόν αυτό είναι ξανά και οριστικά σαν ακριβό νεογέννητο στο σπίτι. Ή όπως στην καλοκαιρινή ερημιά - όταν έχουν τελειώσει οι μεγάλες Γιορτές κι έχουμε μείνει ακόμα εμείς πίσω. Μαζί με άλλα διάφορα ζωντανά που το παράδειγμά τους μας νουθέτησε.) (Από την έκδοση)