Ο Αλέξανδρος Κοζέβ συνέλαβε το πρόταγμα της Λατινικής Αυτοκρατορίας και κατέστρωσε το σχέδιο για την πραγμάτωσή της αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1945. Η κεντρική ιδέα αυτού του προτάγματος συμπυκνώνεται στο παρακάτω απόσπασμα: "Η εποχή κατά την οποία η ανθρωπότητα στο σύνολό της θα αποτελεί μια πολιτική οντότητα βρίσκεται ακόμα στη σφαίρα του απώτερου μέλλοντος. Η περίοδος των εθνικών πολιτικών οντοτήτων έχει κλείσει τον κύκλο της. Η εποχή ανήκει στις αυτοκρατορίες, δηλαδή σε υπερεθνικές πολιτικές ενώσεις, αποτελούμενες όμως από έθνη συγγενή μεταξύ τους". Με το σχέδιο της "Λατινικής Αυτοκρατορίας" ο Κοζέβ δεν εγκαταλείπει την επαναστατική ορμή που απελευθερώθηκε με τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά έρχεται ν' αντιμετωπίσει ό,τι της αντιστέκεται μεταπολεμικά. Η διάγνωσή του για την εποχή είναι η αντιπαλότητα δύο διαφορετικών αυτοκρατορικών υποδειγμάτων: του κρατικού καπιταλισμού της σοβιετικής αυτοκρατορίας και του ιδιωτικού καπιταλισμού της αγγλο-(αμερικανικής) αυτοκρατορίας. Οι δύο αυτές αυτοκρατορίες ανταγωνίζονται για να κατισχύσουν πλανητικά τα υποδείγματά τους. Ο Κοζέβ παρέδωσε το σχέδιο για τη γαλλική πολιτική, το πρόταγμά του για τη μεταπολεμική Ευρώπη, σε μια μικρή ομάδα πολιτικών. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στον σχεδιασμό της γαλλο-γερμανικής πολιτικής, ενώ οι προβλέψεις του για τις μεταπολεμικές εξελίξεις στην Ευρώπη επαληθεύτηκαν στα μείζονα.