Τα Σεμινάρια του Ζακ Λακάν (1953-1979) κατέχουν μια σημαντική θέση στην ιστορία του ψυχαναλυτικού κινήματος όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο Μουσταφά Σαφουάν, από τους πιο στενούς μαθητές του Γάλλου στοχαστή, συνοψίζει τα δέκα πρώτα Σεμινάρια που παρέδωσε ο Λακάν στο νοσοκομείο της Αγίας Άννας, το διάστημα 1953-1963, παρουσιάζοντας τους τόμους εκείνους που εκδόθηκαν με επιμέλεια του Ζακ Αλέν Μιλέρ, στον οποίο ο Λακάν ανέθεσε την ευθύνη για τη μεταγραφή της προφορικής του διδασκαλίας. Με μια σημαντική τροποποίηση, βασική συνθήκη κάθε απόπειρας κατανόησης του λακανικού έργου: τα δέκα πρώτα Σεμινάρια παρουσιάζονται στη χρονολογική τους σειρά. Ο Σαφουάν παρακολούθησε εκ του σύνεγγυς την εξέλιξη της λακανικής διδασκαλίας, θέλοντας να δείξει με ποιον τρόπο αντιμετώπισε τα προβλήματα που έθετε η φροϋδική εμπειρία. Από το πρώτο Σεμινάριο για "Τα τεχνικά γραπτά του Φρόυντ" (1953-1954) όπου ο Λακάν πραγματεύεται τις συνέπειες που έχει η διάκριση των τριών διαστάσεων που είναι ουσιώδεις για την ανθρώπινη πραγματικότητα -του Συμβολικού, του Φαντασιακού και του Πραγματικού- στην αναλυτική διαδικασία, έως "Τα μορφώματα του ασυνείδητου" (1957-1958), όπου επιθυμεί να εγκαθιδρύσει μια θεωρία της υποκειμενικότητας μέσα από το σχήμα της μεταφοράς και της μετωνυμίας, από το "Η επιθυμία και η ερμηνεία της" (1958-1959), όπου εξετάζει τι είναι επιθυμία και ποια απήχηση έχει η ερμηνεία της, έως την "Αγωνία" (1962-1963), όπου προάγει τη θεωρητική διατύπωση του αντικειμένου της επιθυμίας, του αντικειμένου α, τα δέκα πρώτα Σεμινάρια αποτελούν τη βάση της λακανικής διδασκαλίας για όποιον θέλει να παρακολουθήσει την εξέλιξη και την τελική της φάση.