Αυτό όμως, που με έπεισε τελικά να ασχοληθώ με την κυπριακή μαγειρική, ήταν γιατί διαπίστωσα ότι ήμουνα στην κυριολεξία γεμάτη από μυρουδιές και γεύσεις κυπριώτικες, είτε αυτές ήταν το μυρωδάτο κουλούρι που έφτιαχνε η γιαγιά μου η Ελπίδα στο φούρνο του σπιτιού της στην Πενταλιά -το μικρό αυτό χωριουδάκι της Πάφου απ' όπου κατάγομαι- είτε τα μοναδικά παξιμάδια της θείας Μαρίκας, που όλη τους τη νοστιμιά την παίρνανε από τα μυρωδικά που τους έβαζε: την αρτισιά (κύμινο), τη μαστίχα, το μέχλεπι (μαχλέπι)... Αλλά και στο ζύμωμά τους με αλεύρι χωριάτικο, δικής τους παραγωγής που το άλεθαν στο μύλο του χωριού. Νοστιμιά που την χρωστούσαν και στο ψήσιμο τους στο φούρνο της αυλής τους, που τον άναβαν με κλαδιά από δέντρα που έδιναν κι αυτά το δικό τους άρωμα.... Αυτές τις γεύσεις και μυρουδιές τις κουβαλάω μέσα μου και νοιώθω πολύ πιο έντονα την έλλειψη τους τώρα που βρίσκομαι μακριά από την Κύπρο...