Αποσυρμένη σιωπή στη σπηλιά του διλήμματος Πυγολαμπίδα που σπινθηρίζει στο σκοτάδι Ο απόηχός της βουβός διαλογισμός Με τη συντροφιά των ξενιτεμένων εικόνων Εκδράμουν τα θυμητάρια, κτερίσματα σιωπής Διατείνονται πως σταχυολογούν το παρελθόν και το παρόν Στα συναξάρια της πένας Ότι οι στιγμές είναι μορφές κι αλλάζουν Όπως η θάλασσα με τα κύματα κι οι εποχές με τις βροχές Νοτίζουν το χώμα να φυτρώνει ο γλυκασμός, Να φυτρώνει μέλι στη πέτρα της ψυχής.