Στις σελίδες που ακολουθούν ισχυρίζομαι ότι, το Tractatus Logico-Philosophicus του Βιτγκενστάιν και η "Ηθική" του Σπινόζα συνιστούν δύο φιλοσοφικές πραγματείες που αποβλέπουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Μπορούμε επωφελώς να θεωρήσουμε πως καθεμιά επιδιώκει να εδραιώσει ότι δεν μπορεί να υφίσταται, να νοείται ή να περιγράφεται με νόημα κάποια, οποιουδήποτε χαρακτήρα, θέση εκτός κόσμου (και σκέψης και γλώσσας), καμιά δεσπόζουσα ή υπερέχουσα βαθμίδα, την οποία κάποιος, κάποια ή κάτι θα μπορούσε να καταλάβει προκειμένου να εποπτεύει, να ταξιθετεί ή να κανοναρχεί κόσμο, σκέψη ή γλώσσα ως όλον, να επενεργεί επ' αυτών έξωθεν καθ' οιονδήποτε τρόπο, να γνωρίζει το αντίστοιχο όλον ως τέτοιο ή να αποφαίνεται επ' αυτού με νόημα. Δανειζόμενος την ορολογία του Σπινόζα, ονομάζω «προοπτική της ριζικής εμμένειας» τη φιλοσοφική προοπτική που οι δύο πραγματείες διανοίγουν. Βεβαίως καθεμιά κατά τον δικό της τρόπο.