Η Ελλάδα στην περίοδο αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο χαρακτηρίζεται όχι μόνο από τις έντονες αντιπαραθέσεις και τα οξυμμένα κοινωνικά προβλήματα αλλά και από τις πολυειδείς εμπειρίες και τα ποικίλα βιώματα όσων πολέμησαν στο μέτωπο.
Οι αντίκτυποι όλων αυτών είναι εμφανείς στον ευαίσθητο χώρο της λογοτεχνίας. Τούτα τα βιώματα αντανακλώνται ορισμένως και στον κριτικό λόγο της λεγόμενης γενιάς του ’40.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο παρουσιάζονται επιλεγμένα τέτοια κριτικά κείμενα που υπογράφουν οι: Κ. Ι. Δεδόπουλος (1905/8-1981), Βασίλειος Λαούρδας (1912-1971), Άγγελος Φουριώτης (1914-1999), Ζήσιμος Λορεντζάτος (1915-2004), Μιχάλης Περάνθης (1917-1984), Κώστας Ν. Χατζηπατέρας (1920-2002), Άλκης Αγγελόγλου (1915-1990) και Αστέρης Κοββατζής (1916-1983). Πρόκειται για γραπτά τεκμήρια ενός λόγου που εκτυλίσσεται στον ορίζοντα της ηρωικής διαφύλαξης της ιδιαίτερης προσωπικότητας μας. Απώτερος στόχος, αυτής της εκλογής, είναι η πρόκληση ερεθισμάτων στοχασμού μέσα από εστιασμένες επισημάνσεις και ευσύνοπτα συμπεράσματα.