Θραύσματα λέξεων, θραύσματα σκέψεων. Οι στίχοι αυτής της συλλογής δε ζητούν να διαβαστούν· ζητούν να νιώσουν. Είτε το πρωί, με τον πρώτο καφέ, είτε αργά τη νύχτα, με ένα ποτήρι κρασί, οι λέξεις καλούν να τις ζήσεις, όχι να τις κατανοήσεις. Γλιστρούν, εισχωρούν, αλλάζουν σχήμα όπως το νερό που βρίσκει κάθε χαραμάδα. Δεν ψάχνουν να εξηγήσουν· διαταράσσουν. Δεν προσφέρουν λύσεις· γεννούν ερωτήματα. Ο αναγνώστης καλείται να πιάσει τα θραύσματα στα χέρια του και να αναγνωρίσει το πρόσωπό του στις γωνίες τους. Είναι μια ποίηση που περπατά ξυπόλυτη στους διαδρόμους της εμπειρίας, αφήνοντας ίχνη που δε σβήνουν. Αν ψάχνεις μια εμπειρία που ανατρέπει το οικείο, άνοιξε αυτές τις σελίδες.