« Απ’ τα πρώτα λεπτά οι χημικοί νόμοι οδηγούν και διασταυρώνουν. Οι χημικές εκρήξεις θ’ ακολουθούσαν τη Θεώνη σ’ όλη της τη ζωή. Όπως και ο εγωισμός. Αυτός είναι ο πρώτος «εχθρός» της ζωής. Όταν συνάντησε τον Βαγγέλη στα πρώτα έδρανα της Φιλοσοφικής Ιωαννίνων, θα κατανοούσε πρωτίστως τη φυσική, τη χημεία και ελάχιστα την αρχαία ελληνική φιλοσοφία . Όλα και όλοι ενώνονται, όπως και η ομίχλη στο νησάκι, απένατι, που επισκέπτονταν συχνά και «φιλολογούσαν». Δεν ξεχωρίζεις ούτε στο μέτρο τον άλλον με ομίχλη. Σάμπως τον ξεχωρίζεις χωρίς; Η Θεώνη γοητευόταν από την ομίχλη, έφτιαχνε το τοπίο , του έδινε μια μια άλλη γοητεία. Δεν ήθελε να ξέρει την αλήθεια που πλήγωνε, που αποκαθήλωνε…που τραυμάτιζε…»