Η σιωπή ειρηνοποιός ψυχή μαρτυρά αλήθειες και πονήματα, με ήχους και εικόνες τετραπέρατα στα κύματα, λησμονημένα λόγια στην έρημη σκηνή. Η βοή του αέρα περιστρέφεται στα παγερά τα χέρια, σε μια στιγμή που ουσία στη ζωή χαρίζει, μέσα απ’ τον φόβο του θανάτου που θερίζει, σκιές μεγαλωμένες σε ληστών λημέρια. Εμπρός στον ουράνιο καθρέφτη, λούζεται μ’ αρμύρα η Σελήνη. Η παλιά πληγή γιάνει, μα δεν κλείνει, αστέρι κάθε βράδυ στα πόδια σου να πέφτει.