Όταν στο Φράνκλιν είσαι μπάτσος που "τα πιάνει", η μόνη ερώτηση που χρειάζεται να κάνεις στον εαυτό σου είναι: "Πόσα μπορώ να βγάλω;" Αυτό, όμως, μόνο αν μπορείς να θάψεις τις ενοχές που σιγά-σιγά κατακλύζουν το μυαλό σου, καθώς σκύβεις το κεφάλι μπροστά στους άρχοντες του εγκλήματος. Και μόνο αν μπορείς να παραμένεις αμέτοχος, βλέποντας τους συνεργάτες σου να σκοτώνονται στο δρόμο καθώς οι δεσμοί μεταξύ συμμοριών και κυνηγών φθείρονται, καταλύονται και κομματιάζονται μέσα σ' ένα λουτρό αίματος. Και μόνο αν μπορείς να αγνοείς τους επαναλαμβανόμενους εφιάλτες αδυναμίας και τρόμου που στοιχειώνοον τον ύπνο σου. Αν δεν μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά, τότε ίσως αυτό που αναρωτηθείς να είναι "Πόσα μπορώ να αντέξω;"