Αυτό το βιβλίο εξετάζει τη σκέψη του Κορνηλίου Καστοριάδη και τη ριζοσπαστική εναλλακτική πρόταση που παρουσιάζει σε σχέση με τη σκέψη του Μισέλ Φουκώ σε τρεις βασικές έννοιες, κεντρικές στη θεωρία και των δύο διανοητών: το υποκείμενο, την παραγωγή κοινωνικής σημασίας και παράστασης και την κοινωνική και πολιτισμική αλλαγή. Αν και τα συμπεράσματά τους ήταν διαφορετικά, ο Καστοριάδης και ο Φουκώ αντιμετώπισαν παρόμοιες θεωρητικές και πολιτικές προκλήσεις και ασχολήθηκαν με κοινά ερωτήματα. Αυτό το σημαντικό βιβλίο αποτελεί έναν κριτικό διάλογο μεταξύ αυτών των δύο σωμάτων σκέψης. Μέσω μιας αναλυτικής παρουσίασης της καστοριαδικής άποψης η Μαρία Τοβάρ-Ρεστρέπο αναδεικνύει τους περιορισμούς που προκύπτουν από τη μεταδομιστική σκέψη του Φουκώ, συγκρίνοντας και διερευνώντας αυτές τις τρεις κεντρικές έννοιες στον στοχασμό του κάθε διανοητή. Με αυτόν τον τρόπο επιτρέπει μια καλύτερη κατανόηση των διαφορών των δύο διανοητών και των συνεπειών στις κοινωνικές επιστήμες αλλά και τον ρόλο της κοινωνικής θεωρίας. Εντέλει, αυτό το βιβλίο παρουσιάζει τη φιλοσοφική και θεωρητική τοποθέτηση του Καστοριάδη ως μια εναλλακτική σε σχέση με προβλήματα που δεν μπόρεσε να επιλύσει ο μεταδομισμός και αυτό που ο Καστοριάδης θεώρησε ως μια ντετερμινιστική οντολογία που είναι ενσωματωμένη στον πολιτικό σχετικισμό. Μέσω αυτής της θέσης ο Καστοριάδης άνοιξε τον δρόμο για την ανανέωση του διαλόγου σχετικά με την αυτονομία και την κοινωνική αλλαγή.