Μια γυναίκα στην Αθήνα. Κυκλοφορεί με ταξί είτε πρωί είτε βράδυ. Συζητά με τους οδηγούς, με τους συνεπιβάτες, ακούει, συμμετέχει, καταγράφει. Στις μακρινές αλλά και στις σύντομες διαδρομές η γυναίκα αισθάνεται ν' αφήνει μες στα οχήματα μέρος της ψυχής της και να παίρνει, ως ανταπόδοση, σπαράγματα από τη ζωή των οδηγών ή ακόμα και των συνεπιβατών της. Μια γυναίκα, συνήθως μόνη, δώδεκα διαδρομές, δώδεκα ιστορίες που σπαρταρούν και αποκαλύπτουν ότι μες στα ταξί της Αθήνας συχνά μεταφέρεται η ζωή, καθώς, ενώπιον αγνώστων και συνήθως πρόθυμων ακροατών, καρδιές ανοίγονται κι εκφράζονται ανεμπόδιστα, παραπονούνται, παρηγορούνται, εξομολογούν, εξομολογούνται, νοσταλγούν, σχολιάζουν, πονούν, χαίρονται για όσο επιτρέπει η κούρσα, για όσο επιβάλλει η μοναξιά. Δώδεκα ιστορίες εύφλεκτες, που ξετυλίγονται στην καρδιά της σύγχρονης Αθήνας, μιας πρωτεύουσας που άλλα έταξε αρχικά στους πολίτες της, όπως στην αφηγήτρια, και εντελώς άλλα πρόσφερε, μη διαθέτοντας τελικά παρά μια καρδιά από πέτρα.