Οι κέρινες κούκλες χορεύουν προσπαθώντας να απελευθερωθούν από τη βούληση του κατόχου τους. Η Τερέζα παλεύει με όσα δεν έγιναν: τη μη έγκαιρη παρέμβαση των περαστικών και την απουσία κάποιου φυσικού δισταγμού όταν τραβήχτηκε η σκανδάλη. Ο Πάνος καπνίζει μια σβησμένη γόπα παρατηρώντας ανάμεσα από τα κάγκελα το σπίτι που χτίζεται απέναντι. Οι δύο Μαρίες προσεγγίζουν διστακτικά η μία την άλλη, ενώ σε λίγη ώρα ο εθελοντής θα προβεί στην επέμβαση της αγγειεκτομής του σπερματικού πόρου, κι ο Γιώργος θα πάρει την απόφαση να σώσει ένα πανέμορφο κομμάτι του τροπικού δάσους του Αμαζονίου. Καθώς οι αποχρώσεις των συναισθημάτων σβήνουν μέσα στη δίνη της πραγματικότητας, πέφτει το ποτήρι με το κρασί από τα χέρια της Άννας. Όσο για εκείνα τα κλεμμένα βιβλία με στίχους του Μόρισον, του Ρεμπώ και της Πάτι Σμιθ θα βρίσκονται στον πορτοκαλή φάκελο στην αίθουσα μετόχων και επενδύσεων, μέχρι η Μελίνα με τον αδερφό της να οργανώσουν ένα κοινωνικό μοντέλο διακυβέρνησης, βασισμένο στην ενσωμάτωση της νέας τεχνολογίας. Με το πάτημα ενός κουμπιού, delete ή backspace, φράσεις θα διαβάζονται και θα αντιγράφονται σ' ένα χαμένο σημειωματάριο, φράσεις όπως "Κανείς δε μιλάει για τα πεύκα". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)