Παιδί μου, πήγαινε για λίγο έξω. Πρέπει να μιλήσουμε κι αυτά που θα πούμε είναι κουβέντες για μεγάλους. Ήξερα καλά τον πατέρα. Σπάνια έλεγε «παιδί μου», κι όταν το έκανε, καταλάβαινα πως δε σήκωνε κουβέντα. Αυτό πάντως που μου 'κανε εντύπωση, ήταν ότι ακόμα και η Αλεξάντρα, που σε κάτι τέτοιες στιγμές έπαιρνε το μέρος μου, εκείνη τη φορά, δίχως να πει τίποτα, μου έγνεψε πως συμφωνεί μαζί του. Δεν είχα κέφι για κούνια και παιχνίδια στον κήπο κι έτσι σκέφτηκα να πάω να βρω τον αδερφό μου. Ήμουνα σίγουρη πως ήταν σ' ένα οικόπεδο λίγο πιο κάτω από το σπίτι μας κι έπαιζε μπάλα. Στο δρόμο έπεσα πάνω στον κύριο Πετρόπουλο.