Η Καισαριανή για τον Γιάννη Κακουλίδη, όπως και για τη ζωή του την ίδια, σήμαινε προσπάθεια για καθημερινή επιβίωση, συμμετοχή στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες για μια καλύτερη ζωή, αλλά -πάνω απ’ όλα- σήμαινε ανθρωπιά. Γι’ αυτό και τα γραπτά του "συνομιλούν" με τα έργα άλλων συντοπιτών του, με τη ζωγραφική του Τάκη Σιδέρη και του Γιώργου Σικελιώτη, αλλά και με την πεζογραφία του Μάριου Χάκκα. Αυτό το δεύτερο βιβλίο δε βρίσκει τον συγγραφέα στη ζωή, αλλά στις καρδιές όσων τον έζησαν εκείνα τα χρόνια και όσων τον γνώρισαν αργότερα. Ο Γιάννης Κακουλίδης μάς άφησε μια "ζωντανή" μαρτυρία για μια συνοικία που σημάδεψε την ιστορία της Αθήνας, τα κατοχικά και τα κατοπινά χρόνια. Μια ελεγεία για μια εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί.