Ο Φερντινάν ζει μόνος στη μεγάλη άδεια φάρμα του. Η κατάσταση αυτή μπορεί κανείς να πει ειλικρινά ότι δεν τον κάνει και ιδιαίτερα ευτυχισμένο. Μια μέρα, μετά από μία άγρια θύελλα, επισκέπτεται τη γειτόνισσα του με τους δύο του εγγονούς και διαπιστώνει ότι η στέγη του σπιτιού της είναι έτοιμη να καταρρεύσει. Προφανώς, δεν έχει πού αλλού να πάει. Σα να ήταν το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου, τα δύο πιτσιρίκια (6 και 8 ετών), προτείνουν να την προσκαλέσουν στην φάρμα… Μετά από μία μακρά νύχτα σκέψης, καταλήγει να πάει να την φέρει. Το ένα πράγμα φέρνει το άλλο και η φάρμα αρχίζει να γεμίζει, να ζει και να λειτουργεί. Ένας παιδικός φίλος που χήρεψε, δύο πολύ ηλικιωμένες κυρίες, άφραγκοι σπουδαστές, ένας καινούργιος έρωτας. Και μετά, η Πωλέτ... Η συγγραφέας κάνει ένα πολύ συγκινητικό κάλεσμα για αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών...