Η άποψη του αγοριού Ένα ηλιόλουστο απόγευμα του Οκτώβρη, όταν ήμουν πια έξι χρόνων, σηκώθηκε ένας τρελός αέρας, βαρδάρης, όπως είπε αργότερα η γιαγιά μου, και άρχισε ο χορός. Χορογράφος ο αέρας. Χορευτές και χορεύτριες τα φύλλα και τα χαρτιά που έγιναν από πεταμένα ιπτάμενα και όσο έπαιρνε εκείνος φόρα και ορμή – κανένας δεν τον σταμάτησε, βλέπετε, όλο και κάτι άλλο ξεχώριζε όλο προβλήματα. Ζημιάρης ο αέρας και ανυπάκουος...