Αυτό το βιβλίο διαβάζεται ως εξής: Φτιάχνουμε ένα ποτό -ό,τι μας αρέσει, μπορεί ουίσκι, μπορεί ένα κοκτέιλ, αλλά και μπύρα κάνει-, βάζουμε τον αγαπημένο μας δίσκο να παίζει (στο πικάπ κατά προτίμηση) και καθόμαστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα. Αν καπνίζουμε, ανάβουμε κι ένα τσιγάρο. Διαβάζουμε αργά, απολαυστικά, με τον ίδιο τρόπο που πίνουμε και το ποτό μας μετά από μια κουραστική μέρα. Ο Νίκος Κουφόπουλος, ένας άνθρωπος που ξέρει από μπαρ, μας σερβίρει αυτό που μόνο ένας μπάρμαν θα μπορούσε: ιστορίες- σφηνάκια, ιστορίες χαρούμενες, μελαγχολικές, λυπητερές, γλυκόπικρες, αισθαντικές, παράξενες, όπως ακριβώς είναι οι ιστορίες που διαδραματίζονται ή λέγονται στα μπαρ όλου του πλανήτη από καταβολής κόσμου. Ας αφεθούμε λοιπόν στη μαγεία του χαμηλού φωτισμού, του καπνού απ' τα τσιγάρα, του γαργαλιστικού αλκοόλ και ας ακούσουμε με προσοχή τι έχει να μας πει αυτός ο μπάρμαν. Και πού ξέρετε; Αυτός μπορεί να λέει και καμιά αλήθεια...