Ο Κώστας γεννημένος στο Ίσκιλι του Δ. Πόντου σε ηλικία πέντε χρονών βλέπει τους γονείς του να σφάζονται από τους Τούρκους την πρώτη περίοδο της Γενοκτονίας των Ποντίων. Αμέσως μετά τον μεταφέρουν στο σπίτι του Τούρκου κτηνοτρόφου Μπουλούτ. Ζει εκεί ως παραπαίδι στην οικογένεια των Τούρκων. Το μικρό παιδί συχνά δέχεται βάναυσες συμπεριφορές από τον πατέρα και τους δυο γιους του. Έχει όμως σωτήρια παρουσία την γυναίκα του Μπουλούτ Αιλίν, μια όμορφη Τουρκάλα. Η Αιλίν του έχει κρυφή αδυναμία και τον προστατεύει όσο μπορεί. Έντονα συναισθήματα έχει γι’ αυτήν και ο μικρός Κώστας, που τον καθορίζουν για όλη τη μετέπειτα ζωή του. Σε ηλικία δεκατριών χρονών κι ενώ η Γενοκτονία έχει γενικευτεί και η κατάσταση είναι άγρια για τους Έλληνες, πηγαίνει και βρίσκει τον Κώστα ο ξάδερφος του Ζαρίφης. Ο Ζαρίφης μαζί με τον αδερφό του κι άλλους Έλληνες παίρνουν τον Κώστα και ξεκινάνε μια πορεία διαφυγής από τους Τούρκους, που καταδιώκουν πλέον όλους τους Έλληνες. Με τα πόδια και μέσα από δύσκολες περιπέτειες φτάνουν στην Έρπαια του Δ. Πόντου. Εκεί έχει ήδη εγκατασταθεί πλήθος Ποντίων σε καταυλισμούς υπό την προστασία των ανταρτών. Μετά από λίγο καιρό, αφού οι αντάρτες έχουν προετοιμάσει μια ασφαλή πορεία για όλους αυτούς τους ανθρώπους προς την Σαμψούντα, ξεκινά το δεύτερο μέρος της διαφυγής τους από τους Τούρκους. Περνούν ακραίους κινδύνους και βιώνουν μεγάλες αγωνίες. Ο Κώστας είναι πάντοτε μαζί με τον ξάδερφο Ζαρίφη και τη γυναίκα τους. Όταν φτάνουν στο λιμάνι της Σαμψούντας επικρατεί χάος από το πλήθος των ανθρώπων που καταφτάνει ταλαιπωρημένο. Τους βάζουν στο καράβι Κερασούντα για να τους μεταφέρουν στη Θεσσαλονίκη. Όταν επιτέλους φτάνουν στην πατρίδα Ελλάδα, στην Θεσσαλονίκη, οι υπεύθυνοι για την υποδοχή των προσφύγων τους χωρίζουν σε ομάδες και τους στέλνουν σε διάφορες περιοχές της χώρας. Τον Κώστα και τα ξαδέρφια του τους στέλνουν στο Δομένικο Ελασσόνας. Εκεί ξεκινούν τη ζωή τους ως πρόσφυγες. Δουλεύουν στα χωράφια, όπου βρούνε και σιγά σιγά καταφέρνουν να έχουν μια μόνιμη