[...] Κινήσαμε με το σχόλασμα της εκκλησίας. Η νύφη στάθηκε στα κάτω σκαλοπάτια της εξόδου, φιλώντας τα χέρια των μεγαλυτέρων που την κερνούσαν ένα λιάνωμα, ενώ τ' άργανα λαλούσαν συνέχεια το "Αη-Βασίλης" έρχεται. Γενάρης ξεμερώνει, Βασίλη μ', πόθεν έρχεσαι και πόθεν κατεβαίνεις. Εγώ απ' τα ξένα έρχομαι, στο σπίτι μου πηγαίνω κι αν έρχεσαι απ' την ξενιτιά, πες μας κάνα τραγούδι. Εγώ τραγούδια μάθνησκα, τραγούδια να σας λέω, στην πατερίτσα ακούμπησα να πω την αλφαβήτα κι η πατερίτσα ακούμπησα να πω την αλφαβήτα κι η πατερίτσα ήταν χλωρή κι απόλυκε κλωνάρια, κλωνάρια χρυσοκλώναρα, χρυσά μαλαματένια". [...] (από το κείμενο του βιβλίου)