Ποιητική συλλογή με εμβόλιμα πεζά ... Ένας ήλιος κατάκοπος, μια Ανατολή να ματώνει και να γίνεται Βασίλεμα μέχρι να εξιστορεί μάχες, καράβια λευτεριάς σε πελάγη καπνισμένα, ήρωες χορευτές του κάλλους σε φλεγόμενα γιορντάνια, αγάπες που τον ξεπερνούν στο μέτρο των φωνηέντων της Αλκυόνας, παιδικές ανάσες που δειπνούν στα γκρεμνά του Αχέροντα, ψυχές που τις βαφτίζει στο όνομά του... που σαν τους σταλαγμίτες θαρρείς πως ξαποσταίνουν στα σιωπηλά σπήλαια και ένας ποιητικός λόγος που έρχεται να κραυγάζει ελεημοσύνη... Τούτο μόνο λογάριασε Ήλιε μου... πως θέλησα να πυρπολήσω τους μύριους θανάτους των μεταμεσονύχτιων φεγγαριών... κάπως να ομοιωθώ Θεέ μου...