Στις αρχές του 2020 η ανθρωπότητα γνώρισε έναν νέο εχθρό με την ονομασία "κορονοϊός (covid-19)". Η χρονιά που χάσαμε την άνοιξη περιλαμβάνει δώδεκα διηγήματα που αφηγούνται μικρές καθημερινές ιστορίες βασισμένες σε αληθινά γεγονότα τα οποία διαδραματίστηκαν στη διάρκεια της καραντίνας, ; της "χαμένης άνοιξης" του 2020 μέχρι την αρχή του τέλους αυτής της περιπέτειας της πανδημίας. Στις ιστορίες αυτές, οι πρωταγωνιστές είναι απλοί άνθρωποι που έζησαν σε πρωτόγνωρες συνθήκες αντιμετωπίζοντας τον φόβο προς το άγνωστο, τη μοναξιά και την αποξένωση. Οι καθημερινοί ήρωες, ζώντας εν μέσω μιας συλλογικής δοκιμασίας, ξεδιπλώνουν σκέψεις, όνειρα και συναισθήματα, επαναπροσδιορίζουν την αξία της καθημερινότητας, της ανθρώπινης επαφής, της αλληλεγγύης και των σχέσεων. Η ανθρώπινη κατάσταση της μοναξιάς και της απομόνωσης οδηγεί στην αναπόληση και στη νοσταλγία, στοιχεία πολύτιμα που "βοηθούν να έχουμε παρελθόν για να ακουμπήσουμε, παρόν για να ζήσουμε και μέλλον για να ονειρευτούμε". Τελικά, φτάνοντας στον επίλογο της αφήγησης, ο αναγνώστης συνειδητοποιεί ότι τα βιώματα των ηρώων συμπυκνώνονται σε μία φράση: "Εάν κάτι έμαθα από αυτή την περιπέτεια είναι να μην ξεχνώ να λέω ευχαριστώ, σ' αγαπώ και συγγνώμη"