Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μακρινή πόλη ζούσαν δυο αδερφάκια, ο Νεκτάριος δώδεκα χρονών και η Ελίνα δέκα χρονών. Ζούσαν με τους γονείς τους, που τα λάτρευαν και γενικά είχαν μια ήσυχη και όμορφη ζωή. Μια καλοκαιρινή μέρα βοηθούσαν τη μαμά τους, που καθάριζε τη σοφίτα του σπιτιού τους. Πόσα ξεχασμένα πράγματα ήταν εκεί μέσα! Παλιά έπιπλα, ρούχα, εργαλεία, παιχνίδια και διάφορα βιβλία. Τα παιδιά διασκέδαζαν πολύ ανακαλύπτοντας όλα αυτά τα ξεχασμένα πράγματα. Την προσοχή της Ελίνας τράβηξε ένα πράσινο βιβλίο με τα αρχικά Α. Κ. Φ. επάνω του. - Νεκτάριε κοίτα! φώναξε στον αδερφό της. Αυτός το πήρε στα χέρια του και το άνοιξε. Μέσα ήταν γραμμένες αμέτρητες ακαταλαβίστικες λέξεις, μικρές και μεγάλες. Έμοιαζαν να ανήκουν σε μια ξένη γλώσσα. - Μ΄αυτό το βιβλίο, είπε η Ελίνα, μπορούμε να παίξουμε τους μάγους και να κάνουμε ότι αυτές οι λέξεις είναι τα μαγικά μας λόγια. - Πλάκα θα έχει, είπε ο Νεκτάριος...