Το αντικείμενο του παρόντος βιβλίου εντάσσεται στην ευρύτερη θεματική που εξετάζει την ιστορία της ιατρικής και πιο συγκεκριμένα την προϊστορική ιατρική και τη θεραπευτική στους αρχαίους ανατολικούς λαούς, αρκετούς αιώνες πριν από την ανάπτυξη της επιστημονικής ιατρικής στον δυτικό κόσμο. Αν και στον εβραϊκό πολιτισμό δεν διασώζονται εξειδικευμένες ιατρικές πηγές, από τη μελέτη της Βίβλου και του Ταλμούδ, δηλαδή των ιερών κειμένων της εβραϊκής θρησκείας, είναι δυνατή η εξαγωγή ποικίλων έμμεσων συμπερασμάτων για τον τρόπο με τον οποίο οι Ισραηλίτες προσέγγιζαν τη θεραπευτική. Εκτός από τη θεϊκή συνδρομή, την οποία θεωρούσαν απαραίτητη προϋπόθεση για την ίαση, εντοπίζονται με έμμεσο τρόπο τα πρώτα ίχνη οργανωμένης φαρμακευτικής δραστηριότητας, η φαρμακευτική τεχνογνωσία σχετικά με την εφαρμογή των δρογών, αλλά και η έμφαση που έδιναν στην πρόληψη και την υγιεινή. Αρκετές από τις εν λόγω θεραπευτικές πρακτικές, που υιοθετήθηκαν και καθιερώθηκαν κατά τη βιβλική εποχή, εξακολούθησαν να εφαρμόζονται στις εβραϊκές κοινότητες διαχρονικά, ενώ ο αναγνώστης μπορεί δικαιολογημένα να διαπιστώσει ότι, πολλά από όσα γράφονται για τους Ισραηλίτες ισχύουν σε μεγάλο βαθμό και για τους χριστιανικούς πληθυσμούς.