Είναι ένα έργο αφιερωμένο στην τελευταία βασίλισσα της Δυναστείας των Πτολεμαίων, βασιλικής οικογένειας της Ελληνιστικής Περιόδου που κυβέρνησε την Αίγυπτο για περίπου τρεις αιώνες, από το 305 π.Χ. μέχρι το 30 π.Χ. Το έργο οδηγεί με σπειροειδείς συλλογισμούς στην αποκατάσταση του πνευματικού υπερμεγέθους και της στρατηγικής ιδιοφυίας της ηρωίδας, αναδεικνύοντάς την σε υπαρξιακή μέθεξη δύο μεγάλων πολιτισμών, του Ελληνικού και του Αιγυπτιακού.