Είμαι ό,τι θα είχα ξεχάσει Οι χρόνοι του ρήματος ανοίγουν τις αποσκευές μιας Ιστορίας που άφησε τη ζωή να διασκευάσει το τέλος της Ο τετελεσμένος μέλλων αφήνει την απελπισία θυσία στο βωμό μιας προσδοκίας κατηγορούμενος για μιά ελπίδα ανήξερη από χρόνους Η πεποίθηση ενός Έρωτα ότι θα είχε κατατροπώσει τη φθορά δίχως να βρεθεί αντιμέτωπος με το έρμα των νέων σκιών κάνει τον Υπερσυντέλικο να δραπετεύσει στον Ενεστώτα