Έχει ο Θανασάκης ενοχές; Αυτό το «δύθκολο» παιδί, που είναι ο φόβος και ο τρόμος των καταστηματαρχών, ο σατράπης της παρέας και το μαρτύριο της μαμάς του, νιώθει ποτέ τύψεις για τα βάσανα που μοιράζει απλόχερα στους γύρω του; Και όμως νιώθει. Μέσα στο κεφάλι του τσακώνονται δυο φωνές: η μία τον παροτρύνει να γίνει καλό, υπάκουο και ευγενικό παιδί ενώ η άλλη επιμένει ότι η χαρά της ζωής βρίσκεται στην ταλαιπωρία του περιπτερά και στην απόγνωση του φούρναρη. Ξέρουμε βέβαια με ποια απ’ τις δυο συμφωνεί ο Θανασάκης. Και καλύτερα από εμάς το ξέρει ο περιπτεράς, ο φούρναρης, ο κουρέας , ο Χάρης, ο Αποστόλης, η Τζένη, η Ρόζα και όσοι τέλος πάντων έχουν την ατυχία να βρεθούν στον δρόμο του. Είναι όμως ευτυχισμένος έτσι; Όχι, γιατί υπάρχει η Νέμεσις που πότε έρχεται με τη μορφή του μπρόκολου, πότε του σπανακόρυζου και προπαντός με την υπέρτατη τιμωρία: την απόρριψη του έρωτά του από τη Σίσσυ. Ένα ακόμα άλμπουμ της κοσμαγάπητης σειράς H Ρόζα του Αρκά, που αφού ξεκαρδιστείτε στα γέλια, στο τέλος θα αναφωνήσετε μαζί με τον Θανασάκη: «Άβυθοθ η πθυχή του ανθρώπου»