Το δοκίμιο αυτό -σύντομη περιγραφή της απονέκρωσης του μαρξισμού στις διάφορες διαδοχικές της φάσεις- αποτελεί ένα σχόλιο των βαθιά αληθινών και πάντοτε επίκαιρων τούτων λόγων. Αν η σκέψη κλώθει τη μνήμη, όπως μας το δίδαξε ο Πλάτων, η εργασία τούτη είναι απόλυτα δικαιολογημένη αυτόν τον καιρό που ελλοχεύει η αμνησία. Αν δε η νέα γενιά βρει σ αυτήν την εργασία κάποιους επιπλέον λόγους για να υποδεχτεί με χλεύη τη λογοδιάρροια των απατεώνων που μόλις τώρα ξεμασκαρεύτηκαν και να τολμήσει να αναζητήσει τον εαυτό της ως τα έσχατα όρια του αναγκαίου και σωτήριου σκεπτικισμού της, το πόνημα τούτο θα έχει εκπληρώσει όλες μου τις ευχές και τίποτε καλύτερο δεν θα μπορούσα να του ευχηθώ.