Όλες οι πρόσφατες μελέτες παρουσιάζουν μία σημαντική αύξηση της ψυχογενούς ανορεξίας στα βιομηχανικά κράτη. Αυτή η ασθένεια, η οποία κινεί την περιέργεια και αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον όσων την πλησιάζουν, δημιουργώντας τους συχνά, ταυτοχρόνως, ένα αίσθημα ακατάληπτου και αδυναμίας, υπήρξε το αντικείμενο πολυάριθμων εργασιών κατά τα τελευταία είκοσι έτη. Αναλύοντας αυτές τις εργασίες οι συγγραφείς, περιγράφουν τη σύγχρονη κλινική της ψυχογενούς ανορεξίας η οποία αφιερώνει ένα πλατύ χώρο στις διαταραχές του συγκινησιακού που παρουσιάζουν οι ασθενείς, καθώς και στις βουλιμικές συμπεριφορές τις οποίες συχνά εκδηλώνουν μετά το πέρας της ανορεξικής περιόδου τους. Οι συγγραφείς θεωρούν ότι η θεραπευτική αυτών των αρρώστων θα όφειλε, επιτακτικά, να λαμβάνει υπ' όψιν αυτά τα δεδομένα, και να προβαίνει σε μια αδιάπτωτη παρακολούθηση, αντίστοιχη με τις μεταθεραπείες σε περιστατικά αλκοολισμού.