Οι Βυζαντινοί έδιναν ιδιαίτερη σημασία στην προστασία του περιβάλλοντος, αγαπούσαν τη χλωρίδα και την πανίδα, δεν επέτρεπαν να κρύβει ένα σπίτι τη θέα του άλλου είτε προς το βουνό είτε προς τη θάλασσα, στόλιζαν της πόλεις τους με ωραίους κήπους, έκτιζαν τα μοναστήρια τους σε θαυμάσια φυσικά τοπία και απεικόνιζαν στην τέχνη τους πολλά θέματα από τον φυτικό και ζωικό κόσμο. Η Ορθοδοξία επιδεικνύει έντονο ενδιαφέρον για τα οικολογικά προβλήματα με εκδηλώσεις, εκδόσεις, επιστημονικά συνέδρια, λατρευτικές συνάξεις, ειδικές παρεμβάσεις, θεωρώντας τον άνθρωπο διαχειριστή και όχι ιδιοκτήτη της Κτίσης, της Δημιουργίας, που οφείλει να παραδώσει αλώβητη στους επιγενομένους, χωρίς να την καταστρέφει. Πλούσια βιβλιογραφία αναφέρεται σ' αυτό. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ).