Το παρόν βιβλίο εξετάζει το πώς επέδρασε στην τουρκική πολιτική κουλτούρα η βελτίωση των ευρωτουρκικών σχέσεων από το 1999 και εξής, οπότε απονεμήθηκε στην Τουρκία καθεστώς κράτους υποψήφιου προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρόλο που το πολυκομματικό πολιτικό σύστημα είχε εισαχθεί από το 1946, ο πολιτικός φιλελευθερισμός ήταν το κομμάτι που έλειπε από την εμπέδωση της δημοκρατίας στην Τουρκία. Η τουρκική πολιτική κουλτούρα απέδιδε βαρύνουσα αξία στην υπακοή έναντι της κρατικής εξουσίας και δεν ευνοούσε τη συμμετοχή των πολιτών. Η παρούσα μελέτη αξιολογεί την επίδραση που άσκησε η υποκινούμενη από την ΕΕ πολιτική μεταρρύθμιση στην κοινωνία των πολιτών, στις σχέσεις μεταξύ κράτους και κοινωνίας, στον ρόλο της θρησκείας στην πολιτική και στον διάλογο περί εθνικής ταυτότητας. Καταλήγει σε μία αποτίμηση του κατά πόσον η τουρκική πολιτική κουλτούρα έχει καταστεί πιο συμμετοχική και δημοκρατική. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)