το παρατσούκλι (παππούς Αντώνης) απ' του μπαμπά μου τον μπαμπά μου δόθηκε το όνομα (όμως εγώ νομίζω κι άλλα)· κι ένα παρατσούκλι (γέλια που κάναμε μικρά!), δικό του χρόνια πριν, μου το κοτσάραν ένα καλοκαίρι (έτσι πως κάνουν στα χωριά). κι όλες οι γιαγιάδες, Αντωνάκη, μου φωνάζαν, ίδιος είσαι ο παππούς σου, ίδιοι είστε, μια κοψιά! πώς θα 'τανε (το σκέφτομαι συχνά πυκνά) άραγε ο παππούς; πώς θα 'ταν έξω από τη φωτογραφία πώς θα 'μασταν ο ένας τον άλλον αν προλαβαίναμε στα ζωντανά;