«… με τον τρόπο αυτόν, τα σύννεφα της μελαγχολίας μου σκόρπισαν. Αντίκρισα τον καθαρό ουρανό και ανέκτησα τη δύναμη να αναγνωρίζω το πρόσωπο της θεραπεύτριάς μου. Έτσι, όταν σήκωσα τα μάτια και κάρφωσα το βλέμμα μου επάνω της, αντίκρισα την παραμάνα μου, τη Φιλοσοφία, στης οποίας τα δώματα σύχναζα από την πρώτη μου νιότη...» Στην Παρηγοριά της Φιλοσοφίας ο Ρωμαίος συγκλητικός, φιλόσοφος, συγγραφέας και μεταφραστής της αρχαίας ελληνικής γραμματείας Βοήθιος (π. 480-524 μ.Χ.) συνδιαλέγεται με τη Φιλοσοφία, προσωποποιημένη στη μορφή μιας αριστοκρατικής γυναίκας, η οποία έρχεται μέσα στο κελί του για να τον παρηγορήσει για την άδικη φυλάκισή του. Μαζί θα εξετάσουν τα βαθιά ερωτήματα που ανέκαθεν απασχολούσαν την ανθρώπινη σκέψη όπως η ανθρώπινη και θεϊκή δικαιοσύνη, η μοίρα και η τύχη, η ελεύθερη βούληση και η Θεία Πρόνοια, η θέση των δίκαιων και των φαύλων μέσα στον κόσμο.